حجت الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان استاد حوزه علمیه در سخنانی با اشاره به سیره پیامبر اظهار داشت: پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله از کوچه عبور می‌کردند که دیدند چند کودک مشغول بازی هستند. آن‌ها به دنبال هم می‌دویدند، بازی می‌کردند، می‌خندیدند و با هم حرف می‌زدند. اما یک کودک، حدود هفت یا هشت ساله، به دیوار تکیه داده و فقط تماشای بازی کودکان را می‌کرد.

وی افزود: در دوران جاهلیت، یتیمان خوارترین و بی‌ارزش‌ترین افراد جامعه به حساب می‌آمدند. هیچ‌کس به آن‌ها توجه نمی‌کرد و برایشان ارزشی قائل نبود. خداوند در قرآن نزدیک به بیست بار مسأله یتیمان را مطرح کرده است. بسیاری از مردم حاضر نشدند مسلمان شوند، چون نمی‌خواستند تابع یک یتیم شوند.

انصاریان اضافه کرد: پیامبر اکرم، با آن مقام و عظمت، نزد همان پسر رفتند و به او سلام کردند. از پسر پرسیدند: چرا با بقیه بچه‌ها بازی نمی‌کنی؟ پسر جواب داد: من تمام روز در کوچه هستم، ولی بچه‌ها نمی‌گذارند با آن‌ها بازی کنم. پیامبر پرسیدند: چرا؟ پسر گفت: چون یتیمم و پدر ندارم.

این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: شنیدن این حرف قلب پیامبر را شکست. آن حضرت پسر را در آغوش گرفتند، او را به خانه بردند و به حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام فرمودند: این پسر برادر توست آن را بشوی و با لباس‌های حسن و حسین او را بپوشان.

وی ادامه داد: حضرت زهرا خواسته پیامبر را انجام دادند. سپس پیامبر، پسر را به کوچه آوردند و بچه‌ها را صدا زدند. به آن‌ها فرمودند: چه کسی گفته این کودک یتیم است، وقتی که پدرش منم و خواهرش فاطمه است؟

انصاریان در ادامه گفت: بچه‌ها از پیامبر خواستند اجازه دهند آن پسر با آن‌ها بازی کند. این است اخلاق و مهربانی پیامبر رحمت؛ پیامبر می‌خواهد با همین الگوها میلیاردها انسان را به بهشت ببرد، آخرتشان را آباد کند، به آن‌ها امید دهد تا به خدا توجه کنند و نگاهشان را به خالق جلب کند.